Januari
Het jaar begon goed met de komst van Lautrec en Sharon. Twee schatten van paarden die bijna hun hele leven in een zorgboerderij hebben gewoond. De bezoekers en bewoners ervan, ieder met hun eigen beperking, mochten alles met ze doen. Poetsen, knuffelen, eroverheen of er onderdoor, ze lieten alles toe. De afgelopen 5 jaar niet meer als rijpaarden.
Er was een goed tehuis voor ze gevonden, dachten ze, tot ze en dag van te voren te horen kregen dat ze er van afzagen. Lekker dan! Noodkreet naar ons, en voila! Deze lieverds verdienen een super goede oude dag! Als je hele leven als paard in het kader van dienstverlening aan de mensheid heeft gestaan, wordt het nu tijd dat de mensheid dienst verleend aan de rest van het leven van deze paarden!!
Gezocht: menselijke knuffelaars die ze af en toe eens lekker willen borstelen en knuffelen.
De grootste is Lautrec, de vos is Sharon. Ze staan hier lekker te eten met Nellie (de blinde Shetlander schimmel) en Nikkie (de gehandicapte zwarte Shetlander).
7 januari.
Het wordt weer een korte nacht vannacht. Jessie een lieve oude vent uit Bulgarije (hij is ongeveer 12 jaar) is onderweg naar ons toe. Deze lieverd had een huisje maar zijn vrouwtje is overleden. Hij is toen gedumpt in een shelter. Hij huilde veel en at niet meer. Hij begreep er niets van hoe hij met zijn oude lijfje vol met artrose en zijn oude pijnlijke botten, ineens zielig en verlaten in een shelter met honderden honden werd gedumpt. Niemand vertelde hem dat zijn vrouwtje was overleden, hij miste haar zo! En de kou deed hem zo’n pijn. Hij woog na een tijdje nog maar 7 kilo (minder dan de helft wat hij zou moeten wegen) en was op weg naar zijn dood. Toen is hij gelukkig gered door een organisatie die probeert de ergste gevallen te helpen en geadopteerd te krijgen. Deze lieve oude man geven wij nog een paar laatste maanden of jaren, geen idee hoe hij er aan toe is. Maar hij zal wat ons betreft sterven in een warme liefdevolle omgeving, en niet verlaten en eenzaam in de kou!
We zijn er inmiddels aan gewend dat de transporten uit Bulgarije en Roemenië s nachts hier aankomen. Maar het blijft een onverdeeld genoegen. Morgen om 7 uur gaat de wekker weer en is het voor ons een normale drukke werkdag. Hij kan hier zijn tussen 24.00 en 01.00.
8 januari.
Half 3 kwam de bus aan met lieve Jessie. We hebben de bus aan de straat laten wachten zodat niet alle honden aan het blaffen zouden gaan en de hele buurt wakker zou worden.
Jessie heeft lekker zijn behoefte gedaan na een lange reis, en we hebben hem heerlijk wat te eten gegeven, en toen was het bedtijd! Voor ons en voor Jessie.
Hij mag lekker bij ons op de slaapkamer slapen naast Jasmijntje (het mandje ertussen in, daar slaapt Lenny).
De volgende dag kwam Gerrit de homeopaat, om Jessie door te meten en te kijken hoe zijn algemene gesteldheid is.
Hier op de foto zie je Carolyn Carcia-Sanders een dikke knuffel geven aan Jessie.
Op zaterdag 9 januari hadden we namelijk onze eerste bijeenkomst van het bestuur van de Stichting ARE! Op de achtergrond Yvonne Krabben (li) en Erika Boks-Meerdijk (re). Niet op de foto is Janneke van Hoof.
Ook onze Muppit werd weer onderzocht. Dit zwaar zieke hondje kwam ziek uit Bulgarije en de foster die voor haar zorgde zat met de handen in het haar. Ze piepte continue en had duidelijk pijn. Haar dierenarts had valium voorgeschreven, maar dat hielp niks.
Er kwam een noodkreet onze kant op omdat we vaker zwaar zieke honden hebben gered.
Kleine Muppit bij de homeopaat.
Hier samen met Lucky in een mandje!
Hein heeft haar hier in zijn armen. Dat is wat we wekenlang gedaan hebben. Haar gekoesterd en lief gehad. Naast de medicatie is dat zooo belangrijk. Ze was ook zo ongelooflijk lief!!
Muppit (ze heette Nellie, maar omdat we al een Lennie hebben, en dat hetzelfde heet, noemde ik haar liefdevol Muppit).
Muppit was nog maar een pupje van een paar maanden oud. Ze was zwaar ziek, haar zenuwstelsel was ernstig aangetast. De dierenarts wilde haar meteen in laten slapen, maar omdat we eerder veel succes hadden met een ander hondje, hebben we homeopathie ingezet.
We kunnen het verhaal helaas heel kort houden. Na 6 weken vechten om haar leven, waar Muppit al haar best voor deed, was het helaas op voor haar. We hebben haar niet kunnen redden. Het was in en in triest. We waren heel erg verdrietig.
Zondag 24 januari is ze overleden.
De dag erna hebben we haar laten cremeren.
Rust zacht lieverd. Je hebt het zo goed geprobeerd! Je was een kanjer! Je hebt gevochten voor wat je waard was, maar helaas……….Nu ben je gelukkig in de hemel! We zullen je nooit vergeten!!!
27 januari
Chico onze prachtige Hovawart van 8 jaar, had al een tijdje last van zijn knie. We dachten dat hij zich verstapt had dus we keken het even aan.
Maar na een paar weken werd het steeds gekker en erger. Hij strompelde steeds meer en hij gaf ook aan meer pijn te krijgen. Tijd voor actie.
Op woensdag (onze vrije dag) een afspraak gemaakt bij Michiel van Zuijdam in dierenziekenhuis Oldenzaal. Michiel heeft ook Lieve geopereerd, en foto’s van de heupen van Puf genomen, dus we vertrouwen zijn deskundigheid.
De klap die toen kwam, was enorm. Uit de foto’s bleek dat Chico geen last had van zijn knie, maar botkanker had, en in een dusdanig stadium dat er niets meer aan te redden viel! Zijn bovenbeenbot was al helemaal weg aan het teren, en het was al uitgezaaid naar de longen. De pijn zou nu in alle hevigheid heel snel toenemen, en dat konden we niet laten gebeuren natuurlijk. Lijden is voor ons geen optie!
Dag lieve Chico!!
Dag lieve vent! Je was onze prachtige leider van onze prachtige kneuzen roedel. Je deed het zo goed! Je mocht altijd mee met de baas de wei in, dat vond je schitterend. Je kon los mee naast de fiets! Je vond het leven zo mooi! En je was zo blij met ons en wij met jou!!!!!