Dit is Beau (geboren Felix).
Hij heeft ontzettend mazzel dat hij nog leeft. Dit arme dier is tijdens de geboorte tussen moeder en de stal wand geperst. De merrie stond nog niet in de werpstal, en dus was er te weinig ruimte voor een goede bevalling. Als veulentje kon hij al niet goed lopen, alhoewel hij verder gezond was.
Soms is er een geluk bij een ongeluk. Dat was in het geval van Beau zeker zo. De vrouw van de fokker werd ernstig ziek, maar gelukkig kwam ze er na een paar jaar weer gezond uit. Toen werd de fokker zelf ziek, en helaas, hij overleefde het niet. Toen de vrouw van de fokker een beetje bijgekomen was van deze verschrikkingen kwam Felix weer in beeld. Hij was inmiddels 7 jaar en liep zeer ongelukkig. Wat te doen? Afmaken? Niemand zou er wat aan hebben. Gelukkig belde ze mij om te vragen of ik hem zou kunnen behandelen.
Ik ben met behandelingen begonnen, maar gezien de afstand en mijn tijdsplan kon ik niet genoeg naar hem toe. Besloten is toen hem op te nemen en toe te voegen aan onze andere opvang paarden (zie www.stichtingrafaela.nl).
Hier bij huis zou ik genoeg tijd aan hem kunnen besteden en hij zo veel behandelingen kunnen krijgen als nodig. Omdat hij zo prachtig was en we Felix een kattennaam vonden hebben we hem toen Beau genoemd.
Helaas heb ik geen foto gemaakt van zijn rug toen hij hier kwam. Zijn achterhand stond namelijk als een punt omhoog. Zijn achterbenen tilde hij zo hoog en zijwaarts op dat hij een clown leek (ze noemen dat hanentred). Het was een vreselijk gezicht.
Na een tiental behandelingen zag je zijn rug platter worden, en tilde hij zijn benen al minder ver omhoog. Na nog een paar behandelingen ging zijn linkerbeen weer goed lopen en zijn rechter haperde nog af en toe.
Inmiddels is het een genot om naar Beau en zijn prachtige gangen te kijken. Wat een genot en wat een mazzel dat hij zo geholpen kon worden. Hij wordt inmiddels bereden, en geniet iedere dag met volle teugen van zijn nieuwe lijf!