Verteld door de eigenaar:
Op een dinsdag in augustus liep ik in het bos met mijn honden. Na een paar minuten wandelen viel het me op dat Limé, onze Leonbergse teef van acht en half jaar oud, wel erg liep te hijgen. Ook maakte ze rare, kleine pasjes. Het was meteen duidelijk dat er iets ernstigs aan de hand was , dus we zijn omgedraaid en naar de dierenarts gegaan. Die kon echter niets vinden en we gingen naar huis met het advies het even aan te kijken. De twee dagen erop werd de situatie alleen maar erger en kon Limé bijna niet meer opstaan, laat staan lopen.
Een maand of twee eerder waren we tijdens een vakantie op Texel naar de dierenkliniek daar geweest, omdat Limé een ernstige verstopping had opgelopen. Daar waren toen foto’s van gemaakt en daarop was ook te zien dat er in haar rug iets niet helemaal goed zat. Die foto heb ik meegekregen.
Met die foto weer naar de eigen dierenarts. Met weinig vertrouwen in een goede afloop , pijnstillers en spierversterkers huiswaarts.
De vrijdag kon ze echter helemaal niets meer. Stel je voor, een hond van 55 kilo die op een deken naar buiten gesleept moest worden, omdat ze toch haar behoefte moest doen. Buiten gekomen “tijgerde” ze dan op haar buik door de tuin op zoek naar een beschut plekje om zich liggend te ontlasten. Ze vond het vreselijk en ik vond het afschuwelijk om haar zo te zien lijden. De beslissing om een einde aan haar ellende te maken kwam steeds dichterbij.
Totdat ik een tip kreeg van iemand die veel baat heeft bij de BSR behandelingen van Edith. Ze vertelde dat Edith ook dieren behandelt en heeft direct contact opgenomen met haar. We konden een uur later al terecht!
Vanuit de auto is Limé op een tuintafel gelegd en door Edith onder handen genomen. Het was heel bijzonder om mee te maken. In het begin zag je duidelijk aan Limé’s reacties waar de pijnlijke plekken zaten. Aan het eind van de behandeling draaide ze helemaal op de tafel met Edith mee om duidelijk te maken dat ze nog wel meer wilde! En dat kreeg ze ook.
Met een goed gevoel zijn we naar huis gegaan, waar Limé heel diep en ontspannen is gaan slapen. Geen pijnstillers meer. Zij mocht aangeven wat en wanneer ze iets wilde.
’s Zondags kon ze weer zitten en deed later op de dag een paar stapjes! Maandag liep ze drie meter en de daaropvolgende dagen verbeterde ze steeds iets! Toen we voor de volgende behandeling naar Edith gingen liep ze over de loopplank zelf de auto in!
Inmiddels zijn we vijf weken en vijf behandelingen verder. Limé gaat mee naar het bos om te wandelen, ze speelt weer en heeft duidelijk plezier in het leven.
Wat ben ik blij dat we die zaterdag zo snel bij Edith terecht konden . Ik hoop dat Limé nog lang en vooral pijnvrij bij me blijft. Het weten dat er iemand is die haar daar bij helpt geeft me daarin alle vertrouwen!